oblała się wodą święconą, a w dłoni trzymała pistolet nabity specjalnie

Może nie jest jeszcze tak źle – pocieszyła się pani Polina. Kiedy mu się przedstawić –
Rainie nie wróciła już na komendę. Pojechała do domu, gdzie mogła siedzieć na
Behawioralnych, zyskał sobie w FBI sławę jednego z najznakomitszych tropicieli. Każdego
zrobił.
czarna figura. Osłupiała kobieta wyraźnie zobaczyła spiczasty kaptur z dziurkami na oczy.
Potrzebowała więcej snu. Ostatnio była, nawet jak na siebie, zbyt nerwowa.
niej wzbierał, był niebezpieczny. I przesadny. Tak naprawdę wściekła się nie dlatego, że Abe
za połowiczny zanik uśmiechu i oznak innych
zdenerwowało ludzi. Na litość boską, Rainie, to moje miasto. Znam George’a Walkera.
nieodpowiedzialnie wobec Maszy i dzieci.
Kiedyś grywałem w kręgle z wujkiem Alice. A teraz... teraz doszło do tego.
odpowiedział, więc domyśliła się, że to już koniec. Ruszyła ruchliwą ulicą, a słońce świeciło
ogromnie mu się podobał. Do tego stopnia, że – rzecz niewiarygodna! – pułkownikowi nagle
– Nie wiem już, co robić – szepnęła. – Czuję... że najgorsze jeszcze przed nami.
mądry cytat o marzeniach